.
In de schemering wandel ik voor de laatste keer dit jaar rond het vogelmeertje. Mijn voeten zakken weg in de zuigende modder tussen hoge, droge graspollen. Achter mij vlamt een lage zon onder grijsblauwe wolken door, over het water en verder over het weiland. Voor mij is het grijs en stil. Ganzen vliegen in formatie hoog in de lucht. In de verte hoor ik groepen spreeuwen kwetteren. Als ik dichterbij kom en over het paadje tussen de bomen loop, wolken ze ineens overal rond mij heen. Eén lichaam dat in één grote zucht weer weg is. En steeds opnieuw hoor ik ze eerst komen en dan fladderen, zwermen en dwarrelen ze als een steeds veranderend en bewegend groot ijl lijf boven de bomen.
.
Terwijl de spreeuwen boven mijn hoofd wervelen denk ik aan het afgelopen jaar, dat begon met het voornemen om weer wat vaker te schrijven over al die kleine en grote verhalen rond mijn kleuterklas. Hoe had ik me toen ook maar in de verste verte een voorstelling kunnen maken van dit jaar.
Weer thuis lees ik, zoals ieder jaar meerdere keren per dag, het gedicht van december op onze Plint-verjaardagskalender. Het gaat over de laatste nacht van het oude jaar. Die natuurlijk net als alle andere nachten is, maar toch …
…
Veel is er niet veranderd, dat is waar.
Toch heeft de nacht iets wonderlijks gebracht:
er is opeens een heel nieuw jaar, dat wacht
wat kan er niet gebeuren in een jaar!
.
Zorg dat je wakker bent.
En klaar.
.
Hans Kuyper
.
…. stel je voor; wat kan er niet veranderen in een jaar.
Ik wens iedereen alle goeds voor 2021!!
.